Ο Ογκολογικός Ασθενής είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία ασθενούς. Οι θεραπείες στις οποίες θα υποβληθεί, χημειοθεραπείες, ανοσοθεραπείες, ακτινοβολίες, χειρουργεία, ή και συνδυασμός τους είναι δυνατόν να προκαλέσουν προβλήματα στο στόμα, αλλά και στη στοματογναθική περιοχή γενικότερα. Μπορεί όμως και να “ξυπνήσουν” χρόνιες βλάβες, οι οποίες δεν είχαν γίνει αντιληπτές ή είχε παραμεληθεί η θεραπεία τους.

        Γι’αυτό το λόγο πριν από την έναρξη οποιασδήποτε μορφής συντηρητικής ή χειρουργικής θεραπείας επιβάλλεται ο ασθενής να εξετάσει τη στοματική κοιλότητα, αλλά και γενικότερα το στοματογναθικό του σύστημα, για την καταγραφή και αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων. Θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστούν τα όποια προβλήματα και στη συνέχεια να ξεκινήσει η ενδεικνυόμενη ογκολογική θεραπεία.

        Κατά τη διάρκεια των θεραπειών, είναι δυνατόν να εμφανιστούν ορισμένα προβλήματα, όπως ξηροστομία, βλεννογονίτιδες, τρισμός, έρπης, μυκητιάσεις, ουλορραγίες. Από τη μελέτη των αιματολογικών εξετάσεων, των σκευασμάτων που χορηγούνται στον ασθενή, αλλά και από τις δόσεις ακτινοβολίας στις οποίες υποβάλλεται, ο ασθενής δεν διακόπτει τις θεραπείες του, με αποτέλεσμα την επίτευξη του τελικού θεραπευτικού στόχου.

       Όταν ολοκληρωθεί το θεραπευτικό πρωτόκολλο, μπορούμε να μειώσουμε ή και να εξαλείψουμε αυτές τις παρενέργειες. Επίσης, είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί το όποιο νέο στοματικό ή στοματογναθικό πρόβλημα προκύψει, σύμφωνα με την υποβληθείσα αντιμετώπιση.

       Συμπερασματικά, ο ογκολογικός ασθενής στηρίζεται σε όλες τις φάσεις, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ενδεικνυόμενη θεραπεία, ώστε να έχει υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής και αποφυγή της κοινωνικής απομόνωσης.